Ze świata prawa

Nowe pisma z znaczkiem Krajowej Izby Radców Prawnych niewiele zmieniają w sytuacji wezwanych do zapłaty za rzekome udostępnianie filmów.

Wskazane pisma stanowią ciąg dalszy działań podejmowanych przez firmę Lex Superior, która od pewnego czasu rozsyła pisma zawierające wezwanie do zawarcia ugody poprzez opłacenie określonej kwoty za rzekome naruszenie praw autorskich. Sprawa budzi wiele kontrowersji z uwagi na masową skalę zjawiska oraz wysyłanie pism do osób niezorientowanych w sprawie, ale także ze względu na fakt iż wskazana firma wprawdzie promuje się jako ,,kancelaria prawna”, to jednakowoż przed organami administracji publicznej występuje jako posiadacz praw autorskich filmów pornograficznych. Nowe pismo niewiele zmienia w sytuacji wezwanych, bo chociaż podpisane przez radcę prawnego, to nie jest autoryzowane przez Krajową Izbę Radców Prawnych. Co więcej, w piśmie powołano się na prawomocnie umorzone postępowanie prowadzone przez prokuraturę w Olsztynie, które to postępowanie rzekomo stanowi podstawę dla roszczeń wysuwanych przez Lex Superior. Pismo mija się także z obowiązującymi przepisami, bowiem jako osoba wezwana, wbrew twierdzeniom zawartym w piśmie, nie mamy obowiązku wskazywać przesłanek wyłączających naszą odpowiedzialność, to wzywający winien jest udowodnić szkodę i ewentualnie winę osoby wzywanej.

4 września 2015 roku weszła w życie ustawa zmieniająca ustawę z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( t.j. DZ.U. 2013 poz. 1235 ze zm.), zwana ustawą o.o.ś.
Najistotniejszą zmianą, mającą pozytywny wpływ na realizację inwestycji jest wydłużenie terminu, w którym decyzje środowiskowe mogą być załączane do wniosku o wydanie decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 o.o.ś. ( np. pozwolenia na budowę czy decyzji o warunkach zabudowy). Potocznie termin ten jest określany mianem ważności decyzji środowiskowych.
Poprzednio obowiązujące przepisy określały 4 letni termin „ważności” decyzji środowiskowych. Obecnie został on wydłużony przez ustawodawcę do 6 lat. Nowy termin dotyczy wszystkich rodzajów przedsięwzięć, dla których decyzja środowiskowa nie została jeszcze wydana przed wejściem w życie ustawy ( tj. przed 4 września 2015 roku). Oznacza to, iż nowa regulacja obejmie również decyzje, które zostaną wydane w postępowaniach środowiskowych już rozpoczętych. Nie będzie mieć ona natomiast zastosowania do decyzji już wydanych.
Szczególnych względów ustawodawcy, doczekały się przedsięwzięcia w zakresie dróg publicznych i linii kolejowych, gdyż dla tych inwestycji nowy, sześcioletni termin będzie miał zastosowanie również do decyzji wydanych przed 4 września.
Ustawa zmienia również termin dla tzw. przedłużonych decyzji środowiskowych, czyli decyzji dla których inwestor uzyskał stanowisko organu o etapowości przedsięwzięcia oraz braku zmian warunków określonych w decyzji. Został on wydłużony o 4 lata i obecnie wynosi 10 lat.
Dla inwestorów zmiany te oznaczają większe bezpieczeństwo inwestycji, których realizacje niejednokrotnie się przeciągają, często przekraczając okres 4 czy 6 lat. Problem ten w szczególności dotyczy przedsięwzięć o znacznych rozmiarach lub przedsięwzięć, które ze względu na swoją specyfikę, przed uzyskaniem pozwolenia na budowę, wymagają uzyskania dodatkowych pozwoleń i zezwoleń.
Kwestia terminów decyzji środowiskowych jest istotna również ze względów prawnych. W przypadku bowiem upływu ustawowych terminów, decyzja środowiskowa nie może być załączona do wniosku o wydanie np. decyzji o pozwoleniu na budowę. Jednocześnie jednak decyzja ta nie staje się nieważna i pozostaje w obrocie prawnym. Traci ona jedynie swoje praktyczne zastosowanie. Wydanie natomiast kolejnej decyzji w tej samej sprawie, będzie skutkować nieważnością tej decyzji, z uwagi na treść art. 156§1 ust. 3 k.p.a.
Przedłużenie dotychczasowych terminów może przynieść inwestorom wymierne i praktyczne korzyści, w postaci możliwości kontynuowania nawet długotrwałych projektów. Ponadto pozwoli na uniknięcie prawnych problemów związanych z posiadaniem ważnych, lecz praktycznie nieskutecznych decyzji środowiskowych.

Inwestorzy planujący wykonanie przedsięwzięcia o znaczącym zasięgu lokalizacyjnym, takim jak kompleks zakładów przemysłowych, zespół biurowców, czy farmy elektrowni wiatrowych muszą liczyć się z tym, iż na każdym etapie realizacji inwestycji może ona zostać znacząco opóźniona przez udział osób sprzeciwiających się jej powstaniu. Już na etapie sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub tzw. „procedury środowiskowej” osoby niechętne inwestycji, mogą skutecznie utrudniać ukończenie planowanego przedsięwzięcia. Najczęściej spotykanym w praktyce sposobem jest składanie odwołań od wydanych decyzji, np. pozwoleń na budowę. Przepisy prawa budowlanego oraz przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, z uwagi na dość szeroką definicję strony, dopuszczają możliwość składania środków odwoławczych również osobom, których nieruchomości nie znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji. Co więcej, okoliczność przysługiwania danej osobie statusu strony w postępowaniu jest rozstrzygana dopiero na etapie wydawania decyzji. Zatem przez cały przebieg postępowania, osoba która złożyła odwołanie może dokonywać wszystkich czynności, które przysługują stronie(np. składać wnioski dowodowe), bowiem przepisy procedury administracyjnej nie zwierają odrębnego trybu, w którym organ mógłby rozstrzygać czy dany podmiot jest stroną postępowania czy też nie (wyrok WSA w Krakowie, II SA/Kr 1202/09). W praktyce często okazuje się, iż osoba składająca odwołanie lub uczestnicząca w postępowaniu „przeciwko” realizacji inwestycji, nie ma interesu prawnego w toczącym się postępowaniu, a zatem nie jest stroną. Poprzez swoje uczestnictwo wyraża jedynie ogólne niezadowolenie, z faktu że w okolicy powstaje np. farma wiatrowa.
Dla inwestorów takie sytuacje nie należą do rzadkości. Oznaczają one znaczące opóźnienie w uzyskaniu ostatecznych decyzji i w zrealizowaniu inwestycji, co z kolei zwiększa jej koszty.
Coraz częściej pojawiającym się rozwiązaniem w takiej sytuacji, jest włączanie właścicieli okolicznych nieruchomości w proces inwestycyjny, poprzez zawieranie umów dobrego sąsiedztwa. Umowy te polegają na wzajemnej współpracy inwestora i mieszkańców w realizacji przedsięwzięcia. Taka forma wymaga zgodnych oświadczeń woli obu stron, co wyklucza niezgodne z prawem narzucanie przez inwestora swoich propozycji. Przedmiotem tej umowy jest najczęściej zobowiązanie właściciela do współpracy przy realizacji inwestycji poprzez np. zgodę na sporadyczne wejście na grunt przez pracowników inwestora czy dostarczanie informacji dotyczących uwarunkowań lokalizacyjnych. Inwestor ze swojej strony natomiast zobowiązuje się do informowania o postępach w realizacji przedsięwzięcia i do uwzględniania potrzeb i oczekiwań okolicznych mieszkańców. Współpraca może polegać nie tylko na działaniu, ale także na zaniechaniu, poprzez zobowiązanie do nieskładania odwołań lub innych środków prawnych, mogących opóźnić realizacje przedsięwzięcia. W treści umowy można uregulować również kwestie konsekwencji niedotrzymania nałożonych zobowiązań, takich jak odszkodowania czy kary umowne, pamiętając jednocześnie, iż muszą być one dostosowane do charakteru umowy.
W obecnie obowiązujących przepisach, tego typu umowy nie zostały uregulowane, zatem ich zawieranie jest dopuszczalne w oparciu o zasadę swobody umów wyrażoną w art. 3531 k.c. Są one umowami nienazwanymi, do których odpowiednio będą miały zastosowane przepisy, regulujące taki rodzaj umów zawartych w kodeksie cywilnym, do których charakterem i treścią będą najbardziej zbliżone. Mogą mieć charakter wzajemny, odpłatny lub inny, taki jaki strony wzajemnie wynegocjują. Podobne umowy są już stosowane w innych krajach np. Niemczech.
Zawieranie tego typu umów wpływa korzystnie na cały proces inwestycyjny, poprzez angażowanie społeczności lokalnej w jego realizację. Inwestor, który liczy się z potrzebami mieszkańców, będzie mógł liczyć w przyszłości na ich przychylność także przy realizacji innych przedsięwzięć.

Od 29 sierpnia 2015 r. przestanie obowiązywać nakaz pozostawiania władzy rodzicielskiej nad dzieckiem jednemu rodzicowi, jeśli nie mogą się porozumieć. Natomiast na zgodny wniosek rodziców sąd w ogóle nie musi orzekać o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.

Zgodnie z znowelizowanymi przepisami, sąd uwzględni pisemne porozumienie rodziców w zakresie sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów , jeżeli tylko porozumienie będzie zgodne z dobrem dziecka. Na zgodny wniosek obu rodziców sąd nie będzie orzekał w ogóle o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem, a w razie braku zgody preferowane będzie pozostawienie pełnej władzy i kontaktów z dzieckiem obojgu rodzicom. Zmiany będę odpowiednio stosowane także to tzw. Opieki naprzemiennej. Dotychczas sąd rozstrzygał automatycznie – miał obowiązek orzec w wyroku rozwodowym o władzy rodzicielskiej i kontaktach z dzieckiem, a władzę mógł zostawić obojgu rodzicom tylko wtedy, kiedy uzgodnią tzw. plan wychowawczy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w orzeczeniu I SA/Gd 978/15 nie uznał twierdzeń podatnika powołującego się na okoliczność, iż wydatki pokrywał z oszczędności przechowywanych poza systemem bankowym. Sąd uznał, że organ podatkowy posiada uprawnienie do porównania wielkość wydatków w odniesieniu do zasobów finansowych zgromadzonych przez podatnika w analizowanym roku oraz we wcześniejszym okresie. W celu uwolnienia się od opodatkowania na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy o PIT należy wykazać, że poniesione wydatki zostały sfinansowane ze źródeł wcześniej opodatkowanych lub zwolnionych z podatku.

Sposobem na odzyskanie zainwestowanych w wakacje środków jest powództwo przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Finansów.

Taką możliwość uzyskujemy w sytuacji gdy wypłacone z tytułu zabezpieczenia środki nie pokryły w całości szkody powstałej w wyniku ogłoszenia upadłości. W praktyce chodzi najczęściej o zwrot zaliczki, ewentualnie pełnej kwoty wpłaconej na poczet zawartej z biurem podróży umowy. Podstawę dla wystąpienia z roszczeniem daje dyrektywa Unii Europejskiej numer 90/314, zgodnie z którą państwa unijne powinny zapewnić obywatelom gwarancję braku utraty wpłaconych biurom podróży środków w razie ogłoszenia przez nie niewypłacalności. Zestawienie wskazanej dyrektywy z rozporządzeniem ministra finansów z 2010 roku regulującym m.in. minimalne sumy gwarancji ubezpieczeniowych rodzi odpowiedzialność Skarbu Państwa w związku z niedostatecznym zapewnieniem przez Państwo ochrony klientom biur podróży.

W ostatnich dniach szerokie dyskusje wzbudził Sąd Najwyższy wydając orzeczenie uznające, iż działalność współpracownika może być wyłącznie pozorna i stanowić ukrytą formę zatrudnienia na umowie o pracę.

Wskazany wyrok najbardziej wpływa na sytuację przedsiębiorców, którzy współpracują z osobami prowadzącymi własną działalność gospodarczą. Dotychczas w judykaturze przeważało stanowisko, że prowadzenie działalności gospodarczej przez wykonawcę usługi chroni przedsiębiorcę przed ustaleniem przez sąd, że to faktycznie jego pracownik. W praktyce, w przypadku wydania przez Sąd orzeczenia ustalającego istnienie stosunku pracy, przedsiębiorca musi liczyć się z koniecznością zapłaty składki ZUS od jego wynagrodzenia za pięć lat wstecz, a także udzieleniem skumulowanego z trzech lat płatnego urlopu wypoczynkowego.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku wycenił krzywdę i ból spowodowaną zerwaniem kontaktów ojca z dziećmi na kwotę 5.000,00 zł.

Podkreślić należy, iż rolą zadośćuczynienia określonego w art. 448 kodeksu cywilnego jest funkcja kompensacyjna, natomiast wskazanym orzeczeniem Sąd uznał, iż zadośćuczynienie może równolegle pełnić także funkcję represyjno – prewencyjną. W stanie faktycznym sprawy to wprawdzie córki odmawiały spędzania czasu z ojcem, jednakowoż Sąd Apelacyjny w Gdańsku uznał, że robiły to solidaryzując się z matką, która niepotrzebnie włączyła dzieci w osobisty konflikt z byłym mężem. rzywołane orzeczenie

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 15 lipca 2015 r. ( sygn. akt I ACa 202/15)

Czy obowiązany do zapłaty alimentów może uchylić się od świadczenia wskazując na okoliczność sfinansowania wyjazdu uprawnionemu do alimentów czy też poniesienia kosztów pobytu w domu zobowiązanego?

O ile w orzeczeniu nakładającym obowiązek zapłaty świadczenia alimentacyjnego brak jest wskazania iż należność winna być płatna w ograniczonym czasowo zakresie to wówczas zobowiązany nie może uchylić się od obowiązku zapłaty alimentów. Powyższe wynika z charakteru świadczenia alimentacyjnego jako środka dla zaspokojenia potrzeb uprawnionego, przy czym nie są to wyłącznie stałe koszty związane z podstawowymi potrzebami, ale świadczenie alimentacyjne określone zobowiązaniem obejmuje także koszty np. odzieży, pomocy szkolnych, lekarzy. Nie zapominajmy także, iż w przypadku rodziców, ich obowiązkiem jest zaspokajanie potrzeb dziecka, w tym także organizowanie wakacji i ferii. W sytuacji uchylania się od płatności należności alimentacyjnych rozwiązaniem jest wystąpienie z wnioskiem o wszczęcie i przeprowadzenie egzekucji zaległości alimentacyjnej. Dla złożenia takiego wniosku niezbędny jest tytuł egzekucyjny, tj. wyrok Sądu/protokół zawarcia ugody, opatrzony klauzulą wykonalności.

Planowane przez inwestora przedsięwzięcia, takie jak budowa stacji elektroenergetycznych, elektrowni wodnych czy niektórych zakładów przemysłowych, wymagają uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia (nazywane w praktyce “decyzjami środowiskowymi”). Muszą być one uzyskane przed złożeniem wniosku o pozwolenie na budowę. Zgodnie z art. 72 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. DZ.U. z 2013 r., poz. 1235 ze zm.), decyzję środowiskową dołącza się do wniosku o pozwolenie na budowę (lub innego wniosku wskazanego w tym przepisie), który winien być złożony w ciągu 4 lat od dnia, w którym decyzja środowiskowa stała się ostateczna. W praktyce często zdarza się, iż realizacja kolejnych etapów inwestycji przedłuża się i termin ten nie jest wystarczający dla inwestora. Rozwiązaniem w tej sytuacji jest uzyskanie od organu, który wydał decyzję środowiskową, stanowiska, wyrażonego w formie postanowienia, że realizacja planowanego przedsięwzięcia przebiega etapowo oraz nie zmieniły się warunki określone w tej decyzji. Postanowienie to inwestor musi otrzymać przed upływem 4 letniego terminu. Wówczas wniosek o pozwolenie na budowę może zostać złożony po upływie 6 lat od dnia, w którym decyzja środowiskowa stała się ostateczna.
Powyższa możliwość jednakże nie stanowi przedłużenia ważności decyzji środowiskowej, a jedynie umożliwia złożenie wniosku (np. pozwolenia na budowę) w dłuższym, 6- letnim terminie. Przepisy ustawy nie limitują bowiem okresu ważności decyzji środowiskowej. Po jej wydaniu jest ona ważna bezterminowo, z tym że traci ona “przydatność” w realizacji inwestycji, gdyż po upływie wskazanych terminów, złożony wniosek o pozwolenie na budowę nie zakończy się wydaniem pozwolenia.
W praktyce inwestorzy nie dostrzegają tej różnicy i składają błędne wnioski o “przedłużenie decyzji środowiskowej”. Również organy administracji publicznej często wydają postanowienia, których treścią jest “przedłużenie decyzji”, co nie znajduje oparcia w przepisach. Jedynym prawidłowym w tym zakresie rozwiązaniem jest ubieganie się przez inwestora o wyrażenie stanowiska przez organ o etapowości realizacji przedsięwzięcia i braku zmian warunków określonych w wydanej decyzji środowiskowej. Postanowienie organu o takiej treści, wraz z decyzją środowiskową powinny stanowić załączniki do jednego z wniosków, o których mowa w art. 72 ust. 1 w/w ustawy (np. pozwolenia na budowę), składanego po upływie 4 -letniego okresu ostateczności tej decyzji. Dopiero wówczas wniosek taki może skutkować wydaniem pozwolenia na budowę.

4 maja 2015 roku weszła w życie ustawa o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. 2015 poz. 478). Reguluje ona między innymi warunki prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, biogazu rolniczego oraz biopłynów. Zawiera także przepisy dotyczące mechanizmów wspierania inwestycji w odnawialne źródła energii oraz zasady wydawania gwarancji pochodzenia energii elektrycznej z tych źródeł. Jedną z kluczowych zmian jest wprowadzenie taryf gwarantowanych, które wprowadzają stałą cenę energii przez okres 15 lat, dla osób produkujących ją w małych, domowych instalacjach OZE. istotne z punktu widzenia inwestorów jest wprowadzenie systemu aukcyjnego, jako nowego systemu wsparcia. Rząd będzie ustalał z góry ilość potrzebnej energii ze źródeł odnawialnych, którą następie nabędzie od producentów energii wyłonionych w aukcji. Będzie ona organizowana przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Minister Gospodarki w drodze rozporządzenia będzie określał maksymalną cenę w złotych za 1 MWh, za jaką energia może zostać sprzedana przez producentów (tzw. cena referencyjna). Oferty składane przez producentów, które przekroczą tę cenę, będą odrzucane.
Nowy system aukcyjny wzbudza wiele kontrowersji. Rząd podkreśla, iż poprawi on konkurencyjność na rynku energii odnawialnej, a producenci wskazują, iż przegrana w aukcji oznacza wstrzymanie z możliwością realizacji inwestycji i sprzedaży energii przez kolejny rok.

Poniżej znajduje się informacja dotycząca przetwarzania Twoich danych osobowych. Prosimy zapoznaj się z nią, zajmie Ci to tylko kilka minut.

Od 25 maja 2018 roku w Polsce oraz w innych państwach Unii Europejskiej obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (określane jako „RODO”).

W związku z tym pragniemy poinformować Cię o przetwarzaniu Twoich danych osobowych oraz zasadach, na jakich odbywa się to od dnia 25 maja 2018 roku. Poniżej znajdziesz podstawowe informacje na ten temat.

1/ Kto jest administratorem Twoich danych osobowych?
Administratorem Twoich danych osobowych jest Kancelaria Radcy Prawnego Aleksandra Hryniewicz
Al. Grunwaldzka 212 lok. 2/3, NIP 5792206983, REGON 222084025, zwana dalej „Kancelarią”.

2/ Jakie dane osobowe są przetwarzane?
Są to dane osobowe, które są zbierane w ramach korzystania przez Ciebie z usług Kancelarii, w tym stron internetowych i te zapisywane w plikach cookies, które są instalowane na naszych stronach przez nas oraz naszych Zaufanych Partnerów. Dane osobowe to, zgodnie z art. 4 pkt 1 RODO, informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej. W przypadku korzystania z naszych usług takimi danymi są np. dane identyfikacyjne, adres e-mail, adres zamieszkania, adres IP oraz dane zawarte w przesyłanych przez Ciebie do Kancelarii dokumentach.

3/ Pliki Cookies
W czasie wizyty na stronie internetowej Kancelarii, automatycznie gromadzone są pliki cookies (małe pliki tekstowe zapisywane na komputerze użytkownika), przechowujące informacje związane z korzystaniem ze strony. Dotyczą one identyfikacji sesji użytkownika do momentu opuszczenia strony internetowej lub wyłączenia przeglądarki. Stosowane są także pliki cookies stałe, które pozostają w pamięci urządzenia (np. w komputerze, smartfonie) użytkownika przez czas określony w ich parametrach lub do momentu ich ręcznego usunięcia przez użytkownika, w opcjach dostępnych w ustawieniach przeglądarki internetowej. Pozostając na stronie Kancelarii użytkownik akceptuje stosowanie zwykłych plików „cookies” na stronie internetowej. Brak zmiany po stronie użytkowników ustawień przeglądarki jest równoznaczny z wyrażeniem zgody na użycie plików „cookies”. W plikach „cookies” znajdują się informacje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania strony internetowej, w szczególności tych wymagających autoryzacji. Użytkownik może w każdym czasie zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby pliki „cookies” były albo akceptowane, albo odrzucane lub tak, aby użytkownik był powiadamiany o nieumieszczaniu tych plików na swoim komputerze.

4/ Jakie są podstawa i cel przetwarzania Twoich danych osobowych?
Przetwarzanie Twoich danych osobowych musi być oparte na właściwej oraz zgodnej z prawem podstawie prawnej. Podstawą prawną przetwarzania Twoich danych w celu świadczenia przez nas usług, jest Przetwarzanie Twoich danych osobowych musi być oparte na właściwej oraz zgodnej z prawem podstawie prawnej. Podstawy i cele przetwarzania Twoich danych są następujące:
– umowa zawarta pomiędzy Tobą a Kancelarią, lub podjęte przez Ciebie działania, na Twoje żądanie, przed zawarciem umowy.
– cele archiwalne (dowodowe) dla zabezpieczenia informacji na wypadek prawnej potrzeby wykazania faktów, co jest naszym prawne uzasadnionym interesem;
– w celu ewentualnego ustalenia i realizacji Twoich roszczeń wynikających z zawartej umowy oraz ewentualnych roszczeń Kancelarii.

5/ Komu możemy przekazać Twoje dane osobowe?
Twoje dane osobowe będą mogły być przetwarzane przez Kancelarię oraz przez naszych podwykonawców, tj. podmioty, z pomocy których korzystamy przy przetwarzaniu danych osobowych, np. firmy księgowe. W każdym takim przypadku przekazanie danych osobowych nie uprawnia ich odbiorcy do dowolnego korzystania z nich, a jedynie do korzystania w celach wyraźnie wskazanych. W odpowiednich umowach z odbiorcami danych zobowiązujemy odbiorców danych do stosowania odpowiednio wysokich standardów ochrony danych osobowych. W każdym przypadku przekazanie danych nie zwalnia przekazującego (Kancelarii) z odpowiedzialności za ich przetwarzanie. Nadto Twoje dane osobowe mogą być przekazane podmiotom, które są do tego uprawnione na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, np. sądom, organom ścigania lub organom administracji publicznej – wtedy, gdy wystąpią do nas ze stosownym żądaniem w oparciu obowiązującą podstawę prawną.

6/ Jakie są Twoje prawa w stosunku do Twoich danych osobowych?
Posiadasz prawo do:
– prawo dostępu do Twoich danych osobowych;
– prawo do sprostowania Twoich danych osobowych;
– prawo do usunięcia Twoich danych osobowych;
– prawo do ograniczenia przetwarzania Twoich danych osobowych;
– prawo do przenoszenia Twoich danych osobowych;
– prawo do uzyskania ich kopii Twoich danych osobowych;
– prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania Twoich danych osobowych;
– prawo do cofnięcia na przetwarzanie Twoich danych osobowych w dowolnym momencie;
– prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego odnośnie przetwarzania Twoich danych osobowych.

7/ Okres przechowywania danych osobowych.
Twoje dane uzyskane w celu zawarcia umowy oraz w związku z jej wykonaniem przetwarzamy do końca okresu przedawnienia potencjalnych roszczeń wynikających z umowy. Inne dane osobowe przechowujemy do czasu, aż zgłosisz sprzeciw względem ich przetwarzania albo do momentu gdy sami ustalimy, że dane te są już nieaktualne bądź niepotrzebne z uwagi na realizację celu ich przetwarzania.

8/ Twoje dane osobowe nie podlegają profilowaniu tj. zautomatyzowanemu przetwarzaniu w celu dokonania oceny i określenia cech osobowych lub potrzeb użytkowników, które wywoływałoby dla Ciebie jakikolwiek skutki prawne, bądź które będą miały istotny, negatywny wpływ na Ciebie.

9/ Administrator nie przekazuje Twoich danych osobowych do żadnego państwa trzeciego (poza Europejski Obszar Gospodarczy) lub do organizacji międzynarodowej.